D’ Ikaufsfahrt
Des denkt m’r no gued, verzehld d‘ Karl vum Hermiswald. Domols, wu i‘ Erschdkummion ghed hab, do simmer mit em Normag zum Ikaufe noch Offeburg gfahre. D‘ Vadder het ä Britsch hinde on d‘ Traktor mondiert, dass m’r alli mitfahre hän kinne. Minner Kusseng, dä Huber Heiner vum Bächlisberg, war au so alt wie ich. Do simmer halt mitnonder gfahre. s war schu ä bisseli eng, awer m’r hänn alli Platz ghô. D‘ Weg war domols nadierlig no nit teert. Do het’s iwer dä Ablôse un dene usgfläzte Stelle ziemlig gschoddelt. D‘ Vadder isch gfahre un d‘ Mueder hett bi dere wichtige Sach uff jede Fall mit mieße. D‘ Unkel vum Bächlisberg un am Huber Heiner sinni Mueder, un nadierlich mir zwei Kumminikonde, alli simmer uff d‘ Britsch g‘hokt.
Z‘ erschd ware m’r bim Boschert un hän ä Ôzug un ä schiins Hem mit r‘ Krawatt kauft. Donn hänn m’r bim Seidel noch ä Paar schwarzi Sundigschue bekumme.
D‘ Wißsundigkerz hänn m’r au no kaufd. Uff dä Heimfahrt war im Rommerschwierer Wald bi dä Krizewenie ä Polizeikontrolle. D‘ Vadder hett schu Ôngschd ghet um dä Fiehrerschien. Awer s’war halb so schlimm. Dä Polizischd hett uns un s Fahrzeig gônz genau gmuschdert un hett donn gmeind: „Dunnerwedder, ä Achtsitzer!“ (obwohl mir nur zu sechst ware) Denôch sinn m’r uhni Bueßgeld widdergfahre.
M’r sin gued Heim kumme, un s‘ war ä schiiner Wißer Sunndig.
Josef Werner